Regelmatig neem ik deel aan intervisie. Als begeleidend docent en als deelnemer onder collega’s. Elke keer ben ik weer blij verrast, soms ontroerd, door de uitkomst. Door anderen met iemand mee te laten denken, borrelen er vaak welkome inzichten op die voor alle deelnemers iets te betekenen hebben. Wat me vaak opvalt, is de opluchting die de inbrenger ervaart. Zij merkt dat ze niet de enige is die met iets worstelt, of dat het ‘niet raar’ is dat zij dat doet. Alleen al die (h)erkenning geeft verlichting. Daarnaast geven de perspectieven van anderen nieuwe handvatten om naar het ingebrachte punt te kijken en er mee om te gaan. U merkt het al, ik ben een groot voorstander van intervisie.
Ik moest eraan denken omdat ik in het Tijdschrift voor Verloskunde las over Centering Pregnancy en op de KNOV-website de ‘Handreiking kwetsbare zwangere’ nog eens doornam. Door die beide te verbinden, wordt niet alleen duidelijk dat kwetsbare zwangeren baat kunnen hebben bij Centering Pregnancy. Het viel me op dat daaruit tevens duidelijk wordt dat we elkaar allemaal nodig hebben. Wij als verloskundigen kunnen het niet alleen, evenals de andere disciplines in het medische en sociale domein. In feite zeggen we, net als bij intervisie, dat we de ander nodig hebben om tot het goede, zo goed mogelijke te komen. Voorwaarde is dat we kwetsbaar durven zijn. Door aan te geven waar je mee zit, wat je (nog) niet weet of kunt.
Dat staat eigenlijk haaks op ons maatschappelijke mensbeeld dat we het in principe allemaal zelf kunnen en dat we alleen hulp vragen ‘als het echt niet anders kan’. De vormen van met elkaar werken, zoals intervisie, Centering Pregnancy en ook die rondom kwetsbare zwangeren, gaan ervan uit dat we elkaar nodig hebben en dat we met elkaar tot iets veel beters komen. Ze gaan uit van wederzijdse afhankelijkheid en kwetsbaarheid van iedereen. We worden radicaal kwetsbaar geboren en gaan zeer kwetsbaar dood. Daar tussenin zit niet een continuüm van onafhankelijke individualiteit, maar van wisselende staten en periodes van kwetsbaar en afhankelijk zijn. In vele varianten, hoedanigheden en intensiteit.
Dat beschouwend, val je als ‘kwetsbare zwangere’ ineens minder op. Dan ben je kwetsbaar tussen de kwetsbare anderen, voor wie mogelijk meer aandacht nodig is. Uitgaand van ieders kwetsbaarheid, stel ik me een Centering Life voor. Het ondersteunen van ieder die de ander nodig heeft. En dat betreft dus iedereen.
“Door anderen met iemand mee te laten denken, borrelen er vaak welkome inzichten op die voor alle deelnemers iets te betekenen hebben.”
Vacatures binnen masterfonds
Ben je een verloskundige die toe is aan een nieuwe uitdaging? Wil je je verder ontwikkelen door het volgen van een wo-master om je kennis te verbreden en verdiepen? Wij hebben weer nieuwe plekken beschikbaar binnen ons masterfonds (start september 2020). Dit masterfonds biedt o.a. vergoeding van je collegegeld, boeken en compensatie van 4 studie-uren per week
Wo-masterroute Midwifery Science vervalt
De wo-masterroute Midwifery Science die werd aangeboden binnen de master Health Sciences aan Amsterdam UMC stopt en draait dit jaar voor het laatst. Er wordt momenteel gewerkt aan een wo-master
Verloskunde door de drie landelijke verloskundeopleidingen samen. Op deze manier wordt het mogelijk een breed landelijk aanbod te generen voor de relatief kleine beroepsgroep van verloskundigen.
Accreditatie rapport
Dit jaar is AVAG geaccrediteerd en als ‘goed’ beoordeeld. Ook heeft de opleiding daarbij het bijzonder kenmerk ‘Academische en wetenschappelijke vorming’ toegekend gekregen. Het accreditatiebesluit en -rapport van de NVAO is inmiddels beschikbaar en te lezen op hun site.
BEËDIGD
In het afgelopen half jaar zijn beëdigd tot verloskundige:
IN GRONINGEN: HEIDI VOGELZANG, PAULA VISSER, RIANDA HULZEBOS, EMMA SMIT, SHARON VEENSTRA, LIEKE BOUMA, INGE DRAAISMA, LAURA DE GROOT, ANOUK RUTTERKAMP, ANNEKE SCHUTTE, NITA MULDER, ANKE KLUCK, LYNN HOLKENBORG, MAAIKE VAN DER WOUDE, MEREL GMELIG MEYLING, TESSA VAN OLST, ELISA VAN BERGEN, KELLY WIETSMA, WILLEMIJN SIGTERMANS, ELSE DE JONG
IN AMSTERDAM: SIMONE DE BEKKER, HANSJE DE WAARD, DIANA RAESNER, LYNN JONGENEEL, NINA ZIMMER, HELEEN DE VREEDE, ROOS MATLA RACHÈL STOKER, CAJA SCHOUTEN, ANNEMAART STOKER, IRIS TURK, PAULIEN KOLKMAN, DENISE LEIJERZAPF, ANNELOTTE ANTHEUNISSEN, CARLIJN JORRITSMA, SELINA HEKELBEEKE, ROSE HILHORST, TINA TAHMASIAN, MICHELLE WILLARD, MAARTJE VAN KEMPEN, NAOMI HEUSDENS, EMMA VAN DER WEERD, JAMIE BAH, JULIA FRIELING, KENZA GAMOUDA, LEONIE KIK, VERA STURM, MANDY WORTEL, INGE SMELIK
Innovatie is belangrijk. Dat zien we in de maatschappij, maar dat onderwerp ontbreekt ook niet in ons curriculum. Niet voor niets is een groot deel van module 15 gewijd aan Het is laat op de avond wanneer de verloskundige belt. “We hebben een primi met gebroken vliezen en weeën om de 5 minuten”.
Onderweg word ik kort bijgepraat: alleenstaande vrouw, gravida één, para nul, ongeplande zwangerschap, wil thuis bevallen, haar zus is erbij.
Aangekomen op de plaats van bestemming liggen beide zussen op bed, comfortabel tussen hun gecreëerde nest van kussens en dekens. Het geeft een gezellige aanblik. Ze lachen samen. “Latente fase” is het eerste wat me te binnen schiet.
Terwijl we praten observeer ik. In het halve uur dat we er zijn komen de weeën sneller op elkaar. Helemaal niet om de vijf minuten, hooguit om de drie. Het lachen wordt minder en als vanzelf vinden de zussen elkaar. De één puft, de ander masseert. Prachtig teamwork!
Een paar uur later zijn we weer terug. De weeën duren dan anderhalve minuut met hooguit een aantal seconden ertussen. Ontsluiting: vijf centimeter. Vasthoudend aan haar wens om thuis te bevallen doorstaat ze, de hele nacht, dapper iedere wee. Ik coach haar zo goed als ik kan. Met haar zus aan haar ene zij en ik aan haar andere puffen we tot aan de ochtend. Na zeven uitputtende uren stemt ze, met tranen over haar wangen, in voor een rit naar het ziekenhuis voor pijnbestrijding. “Niets in mijn leven gaat gemakkelijk, deze bevalling dus ook niet”.
Er is iets in haar opmerking dat me raakt. Daar in het kleine huisje is een kamertje ingericht met liefde. Hoewel deze zwangerschap niet gepland was, laat staan uitkwam, kiest deze vrouw om het beste van haar situatie te maken. Ze zet haar schouders eronder. Zou ze zich wel beseffen hoe sterk ze is?!
We kiezen misschien niet altijd ons eigen pad, we kunnen wél kiezen in hoe we deze bewandelen. We kunnen vechten, ons verzetten óf we kunnen omarmen en accepteren. Deze vrouw heeft gekozen voor het leven met een kindje. Het paste niet, zij maakte het passend. Het was niet gepland, zij maakt een planning. Ze omarmde haar situatie en maakt er het beste van. Ze is kwetsbaar en daarin een ontzettend krachtige vrouw. in de geboortezorg en het belang daarvan. Wij als verloskundigen (in opleiding) moeten niet vast blijven zitten aan ‘zo ging het vroeger altijd’, want stilstand is achteruitgang. Maar ook de Verloskunde Academie moet blijven innoveren. Een mooi voorbeeld van zo’n onderwijsinnovatie is scenario-onderwijs. Scenario-onderwijs is ingevoerd voor jaar 3 en 4. Waar we in het eerste jaar precies wisten welke casus we kregen tijdens vaardigheidslessen is dat bij scenario-onderwijs altijd weer de vraag. Vaak zijn er ook kraamverzorgsters in opleiding aanwezig die door de VIO’s aangestuurd moeten worden.
“We kiezen misschien niet altijd ons eigen pad, we kunnen wél kiezen in hoe we deze bewandelen.”
Volg ons op social media
