Vernieuwing onderwijskundige visie

Vernieuwen en doorontwikkelen vinden we als opleiding belangrijk om toekomstbestendig te blijven. Naast dat we het curriculum continu bijschaven, stond al langere tijd een grotere update van het curriculum op de agenda. Voor deze update is het van belang in kaart te brengen hoe we toekomstbestendig onderwijs kunnen blijven aanbieden. Zowel fysiek als digitaal heeft de coronacrisis ons ook laten merken dat er veel nieuwe mogelijkheden binnen handbereik zijn gekomen.


Tekst: Symen van der Pas


DIGITAAL ONDERWIJS

Net als elke andere onderwijsinstelling was de coronacrisis even goed schrikken. Van klassikale lessen moesten we in rap tempo overschakelen op een digitale manier van onderwijs, voornamelijk in Microsoft Teams. In het begin moesten heel wat drempels overwonnen worden. Hoe plan je een vergadering? Hoe maak je een rooster met deze linkjes, hoe deel je een PowerPoint en hoe vraag ik voor de zoveelste keer vriendelijk of iemand de microfoon wil aan- of uitzetten? Maar na een paar maanden van frustratie werden deze drempels al gauw overwonnen en ontstonden wensen. Hoe kan ik een les interactiever maken, hoe kan ik studenten indelen in break-out rooms en hoe kunnen studenten zelfstandig met lesmateriaal aan de gang? Zo langzamerhand ontstond steeds meer het besef hoe groot het nieuw ontgonnen terrein van digitaal onderwijs eigenlijk is.

TOEKOMSTBESTENDIG ONDERWIJS

Nu het einde van de coronaperiode in zicht komt, klinken overal geluiden om deze nieuw ontdekte mogelijkheden vooral niet te verliezen. AVAG heeft deze oproep al vroeg serieus genomen en is in september 2020 gestart met een project voor vernieuwing van de onderwijskundige visie. Hoewel al eerder een vernieuwing van het curriculum op de agenda stond, is met name tijdens de coronacrisis een mooi tijdperk aangebroken om opnieuw te onderzoeken hoe we onderwijs toekomstbestendig kunnen aanbieden voor het volgende curriculum. Hierbij verdwijnen de coronaperikelen hopelijk naar de achtergrond, maar de roep om digitalisering is alleen maar sterker geworden. Daarnaast zijn er meer ontwikkelingen die we belangrijk vinden voor toekomstig onderwijs. Denk hierbij aan flexibilisering, aansluiting bij de student van nu, en samen interprofessioneel opleiden met het werkveld.

CURRICULUMVERNIEUWING

Omdat er veel kan veranderen is het nu dan ook een mooi moment na te denken over de wijze waarop we het onderwijs toekomstbestendig kunnen aanbieden. Dit doen we door ons te oriënteren op de onderwijskundige gebieden theorie-onderwijs, vaardigheidsonderwijs, werkplekleren, wetenschapsonderwijs, toetsing en begeleiding. Door per onderwerp de mogelijkheden te verkennen, keuzes te maken, met evidence te onderbouwen en good practices als voorbeeld te zoeken, ontwikkelen we een startblok voor vernieuwing van het inhoudelijke onderwijsaanbod in de curriculumvernieuwing. Tijdens dit proces zijn op allerlei wijzen nieuwe ideeën ingebracht. Zo zijn we ons gaan verdiepen in de kenmerken van Generatie Z, hoe we verder kunnen met blended learning maar ook in wat programmatisch toetsen kan bieden en hoe wetenschapsonderwijs een nog mooiere rol kan spelen bij een leven lang ontwikkelen.

image

Ben je als alumni, stagebegeleider, medisch professional, of op welke manier dan ook betrokken bij verloskunde en interessante ideeën tegengekomen? Wil je meedenken, met name over hoe we in het geven van onderwijs met het werkveld samen kunnen werken? We horen het graag en laten ons altijd verrassen. Mail hier jouw inbreng.

SLOW MIDWIFERY

Het klinkt misschien gek, maar ik zag laatst het verband tussen slow cooking en verloskunde. Ik bereidde een selderijknol die bijna drie uur in de oven moest en die ik elke twintig minuten moest bedruipen met olie. Tussendoor kon ik eventjes iets anders doen, maar dit gerecht lukte alleen als ik erbij bleef en oplette; bedruipen als het nodig was, de knol keren als het te hard ging, de tijd aanpassen aan het specifieke gewicht en zo nodig de temperatuur wat bijstellen. Die focus gaf me rust en enorme voldoening.

Het verband met verloskunde zag ik hierin: door aandacht te hebben voor wat er precies nodig is, dat het mag duren zo lang het duurt, ontstaat er iets wat met een ‘quick fix’ (denk aan het eten in de magnetron stoppen/vliezen breken/bijstimuleren om snel klaar te zijn) niet te evenaren is; dat heeft er iets van weg, maar de tijd en toewijding zorgen voor een intensiteit die als bijzonder en uniek wordt ervaren door zowel de zwangere en partner als de zorgverlener. Er ontstaat daarbij tevens wederkerigheid. Het lijkt niet veel voor te stellen; kijken, aanvoelen hoe het gaat, afstemmen, bijstellen, er zijn, tijd nemen.

Maar hierdoor ontstaat met schijnbaar (bijna onmeetbaar) ‘niks’ een niet te evenaren chemie die je, misschien wel, een vorm van geluk kunt noemen. De knol was namelijk onvoorstelbaar smaakvol.

Dat alles klinkt wellicht wat (te) romantisch. Want het is vaak gewoon hard werken, vliegen van de een naar de ander, slaapgebrek hebben en niet (altijd) de tijd kunnen nemen die je wilt. We weten ook niet of wat we doen zal aanslaan bij de zwangere en haar partner. Of we de connectie krijgen die zorgt voor de chemie die dat gevoel van geluk, of noem het blijdschap of intense tevredenheid, oproept. We stappen telkens opnieuw een ongewis avontuur in dat ook faliekant kan mislukken. En dat mislukken lijkt in het huidige tijdsgewricht steeds moeilijker acceptabel. Misschien dat daarom meer behoefte is aan de houvast van protocollen en regelgeving. Dat zien we niet alleen in de gezondheidszorg, ook bijvoorbeeld bij de overheid (belastingdienst). Als het dan misgaat, dan ligt het tenminste niet aan onszelf.

De menselijke maat en uniciteit, met de kans op falen, raken hiermee verloren. Er is moed nodig om te (blijven) staan voor ‘slow midwifery’. Het ‘niks’ is iets om met twee handen vast te houden. Het accepteren dat het mis kan gaan in feite net zo hard.